Elke zomer was er iemand die het water in je liet stromen als je nog opgerold was. Je wist nooit wie er zou gaan rennen. Zo rende een vader voor zijn opa langs vijvers, zwembaden en planten, telkens kwam het water overal behalve daar. In dit huis wisten weinig mensen om te gaan met wortels en plantengroei. Alleen bomen deden het, afhankelijk van het seizoen, redelijk goed. Dan werd je opgeborgen in de schuur, waar spinnen zich voortplanten in jou tot het gras ontdooide, een vader de kraan weer opendraaide.
In het laatste nummer van Schrijven Magazine gaf dichter Tsead Bruinja een workshop over het verplaatsen van jezelf in een voorwerp. Je kon jouw gedicht opsturen, wat ik had gedaan en ontving een enthousiaste reactie. Op Schrijven Online schreef Noreen een leuk artikel erover.