Wees als zeepkruid mijn kind: winterhard in Siberië zacht voor tere stoffen. Oma verwijdert vlekken ermee uit mijn zeegroene jurk drogend aan het wasrek op het balkon. We missen de zon ik draag de onderjurk van oma. Mijn puberteit schemert erdoorheen: begin van borstengroei hormonen of ik later moeder word, maar eerst een kleinkind zijn:…
Alle berichten getagd Poemtata
En als je dan even wacht
Er zijn momenten dat je constant in beweging blijft alsof je de tijd geen ruimte geeft om voor te lopen, het liefst ren je door of stap je in de trein. Daar kan de stad niet tegen op. Zij hangt om je heen met haar fabrieken en parken. Jassen glijden langs je netvlies, verliezen hun…
Kunst van schreeuwen
De kunst van schreeuwen is vanuit het middenrif want longen uit de lijven schreeuwen verkort jouw levensduur. Zo kreeg ik een acht op biologie door in en uit te ademen voor de klas al heb ik het uitademen nooit begrepen ik geef niet graag weg wat borstholte vult. Ik zwaai mijn rijkdom van zuurstof weg…