De dag dat je je moeder achter het raam laat staan

Zij zwaait met ruime bochten om de vetplanten heen, tussen water geven en verval beloof je een terugkeer. Cactussen hebben minder strakke deadlines, alleen daar lopen moeders traanbuizen van vol. Zij verkleint de afstand met huid en rimpel, haar wangen plakken tegen de ruiten, haar adem vormt doffe plekken, daarachter wacht zij op je. Het…