Zij zwaait met ruime bochten om de vetplanten heen,tussen water geven en verval beloof je een terugkeer. Cactussen hebben minder strakke deadlines, alleendaar lopen moeders traanbuizen van vol. Zij verkleint de afstand met huid en rimpel, haar wangenplakken tegen de ruiten, haar adem vormt doffe plekken,daarachter wacht zij op je. Het gedicht ‘De dag dat…