Blijf nog even plakken als kauwgom onder mijn schoenen, laat de wereld getemperd door mijn zolen heen komen. Ik wacht op je bij de kade met een fles rode wijn. Onze bloedvaten zullen wijder worden zodat het hart niet pompt maar proost. En de wind. De wind vangen wij in zeilen. Ik wil met je varen. Er is…
Alle berichten getagd Gedicht
Vandaag ben ik niet jaloers op een vlieg
Het is de eerste zomer dat ik niet jaloers ben op een vlieg,niet op zijn landing op willekeurige huiden, niet op zijn soortgenotendie overal hetzelfde lijken, niet op het wakker houden van mensenin plaats van hun eigen gedachten, niet op het te pletter vliegentegen glas, nog een keer en nog een keer en dan nog…
Noorse hartschelp
Dagen langs de vloedlijn in grof schelpmateriaal geploegd in een visnet verstrikt geraaktergens moet je hier zijn tussen eb en vloed, de zee trekt zich terug. Een hond pist naast je op het strand. Een mosselkokkel, wadslak spoelen aan. Ik meet de dikte van de ribben de afstand er tussen, hoe vaak moet ik je…
Olifantenpaden
We blijven bekende paden volgen, het slaapmiddel voor overdag als we omkijken wordt onze huid dunner. Het blijft een omweg in de porseleinkast zien we mogelijkheden om scheurtjes te kweken voordat we gebroken worden door wat we hebben gekend.
Zaagillusies
Je stopt jezelf in een kist na een halve pirouette zou je een ballerina kunnen zijn maar niet vandaag de goochelaar snijdt je met een zaag doormidden. Je weet dat de bovenste laag van je huid voornamelijk uit dode cellen bestaat. De zaal vraagt zich af of je de binnenkant hebt bekeken of je ziel…
Kunsttijdschrift Vlaanderen
Huiswees Waar zijn de kinderen gebleventussen mij inklampen lakens zich vast aan vochtvergist een schaakbord zich in rijstkorrels aan het einde van de straatbranden waxinelichtjes,bijenwas is geen bindingsmiddel, zij houden zich vast aan het koordover zee gespannen dansen zijnaar vaders toe. Met 12 dichters, die onderweg zijn op de wegen van de poëzie, sta ik…
Enkele reis
Postduiven vliegen alleen naar huis niet naar een ingevoerde bestemming. Ik dacht dat duiven verdwaalde wezens waren emigreerden, daar gezinnen stichtten in elke stad dat duivenschijt een compliment was: ons plein staat op de kaart. Duiven werken continent-overschrijdend water en land zijn voor hen hetzelfde de zee ligt weliswaar bovenop maar dat zand zinken kan…
Kermisdagen
We lopen net zo ver achterelkaarals we elkaar volgen raken verstrikt in een suikerspinlossen alles op als het regent. De octopus slaat haar armen uitnaar niemand maar iedereen stapt in.
Poëziemarathon
Vanaf half elf tot half vijf heb ik gedichten voorgedragen op de hartafdeling, urologie, gynalogie, chirurgie en nierdialyse van het Martini Ziekenhuis. Voor sommige afdelingen had ik speciaal een gedicht geschreven, zoals ‘Dialyse’: We prikken geen punaises in plastic slangenbuitenlucht is de buurmandie je liever als verre vriend houdt.We zouden elk mens willen binnenlatenalleen wij worden…
Filmavond Sonita
I.We blazen geen bellen naar camera’slaagjes zeep op lenzen vertroebelen het beelddat ze van ons hebben. Ze zoomen uit vanuit Afghanistanzoomen in vanuit Iran. We vallen naast de kaderskruipen door de lenzen. Stel ons scherp zoom ons intot de grens waar we wazig zijn geworden.II.We verkopen oma om het dragen van sluiersuit te stellen. Meisjes…