Monumentaal

Soms wil je een reisgids zijn: samengevat, op hoogtepunten gesorteerd, een grote oplage. Van steden die andere mensen niet willen missen. De kliffen. Trekpleister over schaafwonden: gaas dekt zelden geschiedenis af. De muren die omvielen, schuttingen die we plaatsten. De wallen, de grachten, de torens. Waarin een raaf zijn nest bouwt van takken en menselijk…

Sommigen zeggen

Sommigen zeggen dat hartzeer onbewerkt leer is dat lijnzaadolie en azijn het glanzend maken geen scheuren en strepen laten verdwijnen: hier hoort een gat. Hier weegt iemands afwezigheid zwaar op een cognackleurige achtergrond. Sommigen zeggen dat gaten niet bedoeld zijn om te vullen: we ruimte overlaten, we ruimte achterlaten. Wat tussen ons bestaat meer is…

Zwemlessen voor later

Wat heerlijk om te mogen dobberen tussen deze geweldige Klimaatdichters: aanstormende én gelauwerde schrijvers. De opbrengst van de bundel gaat naar One World Tree Planting. Klimaatdichters is een beweging van schrijvende woordkunstenaars. Naar het voorbeeld van Poets for the Planet strijden dichters met poëzie in al haar verschijningsvormen voor een klimaatvriendelijke wereld: poëzie-evenementen, acties, debatten en publicaties. Daar…

Stadsverhalenwedstrijd

Met het verhaal ‘Vermist’ won ik de Stadsverhalenwedstrijd van Amstelveen. Het verhaal gaat over een knuffelkonijn dat tijdens de lockdown was kwijtgeraakt. Ik mocht de tekst voordragen tijdens de inspirerende webinar Amstelveen Spreekt met o.a. Hoogleraar Ineke Sluiter. Vandaag is het verhaal gepubliceerd in het Nieuwsblad met de prachtige foto van Naomi Heidinga. Lees via…

De Lage Landen

Het gedicht ‘Volwassen’ is in het Engels vertaald door het platform De Lage Landen, onderdeel van Ons Erfdeel. Elke vrijdag lichten zij een schrijver uit, die zij meer aandacht willen geven. Het gedicht ‘Volwassen’ werd eerder gepubliceerd in het tijdschrift Het Liegend Konijn samen met drie andere gedichten. Lees het gedicht op de site van…

Zeepkruid

Wees als zeepkruid mijn kind: winterhard in Siberië zacht voor tere stoffen. Oma verwijdert vlekken ermee uit mijn zeegroene jurk drogend aan het wasrek op het balkon. We missen de zon ik draag de onderjurk van oma. Mijn puberteit schemert erdoorheen: begin van borstengroei hormonen of ik later moeder word, maar eerst een kleinkind zijn:…

Kleurenwaaier 82

Oma’s panty aangetrokken: haar benen over mijn benen heen. Het is genoeg om een stamboom over te dragen, zegt zij, er blijft niet veel over van mijn DNA met al die kunstgewrichten. Wat wakker blijft in mij, laat ik liever slapen in jou. Wacht nog even op de avondzon tijdens wintermaanden. Niet het roodoranje maar…