Dit is de laatste slaapzak die ik voor je koop. Je vraagt hoeveel eenden erin zijn verwerkt. Ik antwoord met synthetische woorden. Warmte is gering, de rits blijft altijd hangen door een stukje pyjama, de binnenvoering of misschien onoplettendheid. Je ritst de slaapzak open, negeert kapotte tandjes, legt hem neer als een tweepersoonsdeken.
Dit gedicht is vandaag gepubliceerd in het online tijdschrift De schaal van Digther. Kijk morgen ook op hun website, dan wordt een ander gedicht van mij geplaatst.