Een land vanuit een vliegtuigraampje
dat nog precies onder het aantal voetstappen past
tussen rijstepap en glazen champagne, de kurk
in een hoek schiet, mensen omdraait naar de muur
in een vreemde taal kan ik
door het eerste en laatste woord te onthouden
doen alsof ik je versta, voor de rest glimlach ik
niet te breed, dat is uitlachen voor een Chinees
voor een Italiaan de keuken binnenkomt snij ik nooit
de pasta doormidden, evenredig verdelen is zeldzaam
zoals mijn voetstappen vanuit de lucht gezien.