Moeras

Dit is de plek waar ik heimwee naar heb zonder er geweest te zijn, 
de modder is nog kneedbaar om dromen te schetsen.

Er zijn moerassen met uitstelgedrag, ze geven je het gevoel 
het leven in de hand te hebben, altijd aanwezig te zijn, 
slechts aan laarzen te kleven: je kunt nog alle kanten uit gaan,

de toekomst overzien, terugspoelen, afbreken wanneer jij dat wilt. 
Op mijn sokken vervloek ik het katoen, het absorbeert, 
hecht zich aan mij, vertraagt alsof ik er onderdeel van ben.
 

Gister droeg ik het gedicht ‘Moeras’ voor tijdens de jaarfinale van Festina Lente. Helaas ging ik niet door naar de halve finale van het NK, maar kreeg complimenten over de gedichten & tips om mijn voordracht te versterken. Het was ontzettend gaaf om in de jaarfinale te mogen staan!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *