Intro: Rio de Janeiro 2016
Ik vier het feest vandaag omdat zweepslagen
enkel nog schaafwonden zijn door straatstenen
waarop ik spelen kan maar ik ken het slavenijzer
het zout naast de zijde stoffen, de scheuren van nu
in flatgebouwen, de kieren waardoor ik kinderen
kinderwagens vooruit zie duwen, ramen waarachter ze ‘s nachts niet slapen maar dartelen. Ik ken het feest nadat we hebben gevierd
bevrijd te zijn.
Afterparty
De stad keert zich binnenstebuiten nu ik weet
hoe ik kan schuilen in rioolbuizen. Ik volg de draden
hoe ze kruispunten overstijgen door ondergronds te gaan.
Poortwachters en standbeelden verzamelen zich
in het centrum waar metro’s uitmonden in een eindpunt
maar niet voor mij. Buiten de kaders van het stadsleven
een soort van zijlijn zonder ouders, ben ik de stalker
zonder bericht, mijn vinger aan je deurbel getapet
draag ik deuren naar binnen in de hoop
dat je erachter wilt staan.
Met de 6 andere winnaars van de Spoken Word wedstrijd trad ik vandaag op tijdens het Keti Koti Festival in Nijmegen. We namen de bezoekers mee in verhalen uit de slavernij door de eeuwen heen. Zo’n belangrijke belevenis: hoe we als groep in twee dagen een geweldig programma hebben gecreëerd o.l.v. Joost van Kersbergen.