Ze vouwt zich uit,
de kreukels uit je gedachten,
dat je nergens heen zou gaan.
Ze legt zich uit met blauwe lijnen,
oranje strepen. Hoe breder,
hoe meer mensen zullen gaan.
Je bent geen volger, naast de lijnen
ben je in het niets verdwenen,
de lichtgroene vlakken.
Misschien verwacht je bomen
of beland je op een industrieterrein.
Hoe je haar ook omdraait, telkens zegt ze:
je komt er wel, ooit kom je er wel.
Het gedicht ‘Kaart’ is gepubliceerd in het online tijdschrift ‘Het gezeefde gedicht’.