Postduiven vliegen alleen naar huis
niet naar een ingevoerde bestemming.
Ik dacht dat duiven verdwaalde wezens waren
emigreerden, daar gezinnen stichtten in elke stad
dat duivenschijt een compliment was:
ons plein staat op de kaart.
Duiven werken continent-overschrijdend
water en land zijn voor hen hetzelfde
de zee ligt weliswaar bovenop maar dat zand zinken kan
kan zelfs de kleinste vorm van rots-slijtage niets aan doen.
En daar is de stad. Daar is het plein. Daar zijn de duiven
die nergens anders naar toe hoeven gaan dan terug.
Mijn duiven zijn eindelijk geland in het literair tijdschrift Liter samen met het essay van mijn Dichter in de Prinsentuin-collega Maarten Buser. Check ook zijn prachtige gedichten!