Hij zet de tafeltjes achterelkaar neermet een afstand dat je niet meerkunt antwoorden als een ander, hij wisselt van baan, verdeelt blauweenveloppen, draait het telefoonsnoerom zijn vinger. Aan de muren kleven zoveel geurendat je jezelf kunt ruiken. Cement iseen vergissing voor de stenen, als zeminder hard waren, waren we gebleven. Voor de dag van de…
Alle berichten in Gedichten
Moeras
Dit is de plek waar ik heimwee naar heb zonder er geweest te zijn, de modder is nog kneedbaar om dromen te schetsen. Er zijn moerassen met uitstelgedrag, ze geven je het gevoel het leven in de hand te hebben, altijd aanwezig te zijn, slechts aan laarzen te kleven: je kunt nog alle kanten uit…
Kaart
Ze vouwt zich uit,de kreukels uit je gedachten,dat je nergens heen zou gaan. Ze legt zich uit met blauwe lijnen,oranje strepen. Hoe breder,hoe meer mensen zullen gaan. Je bent geen volger, naast de lijnenben je in het niets verdwenen,de lichtgroene vlakken. Misschien verwacht je bomenof beland je op een industrieterrein. Hoe je haar ook omdraait,…
De dag dat je je moeder achter het raam laat staan
Zij zwaait met ruime bochten om de vetplanten heen, tussen water geven en verval beloof je een terugkeer. Cactussen hebben minder strakke deadlines, alleen daar lopen moeders traanbuizen van vol. Zij verkleint de afstand met huid en rimpel, haar wangen plakken tegen de ruiten, haar adem vormt doffe plekken, daarachter wacht zij op je. Het…
Zolang ik geen leegte overhoud
Luister, ik ken uw methodes. Doorzichtig. Als iemand die een paraplu uitvouwt omdat de weerman ‘regen’ zei. Ach, ik laat mij nooit door graden en meters wenken. Ik leg granaten in buienradars. U denkt toch niet dat ik een paraplu uitsteek naar wolken in het lagedrukgebied. U staart mij aan zoals elk wezen naar mij…
Museumnacht – La Grande Bellezza
Afgelopen week heb ik nauwelijks geslapen. Ik schreef gedichten voor de expositie ‘La Grande Bellezza’ van Museumnacht! Marielle Hilgenga bedacht het concept ‘de subjectiviteit van schoonheid’ en werkte dit samen uit met Mgr Madhatter in fotografie. Bij elke foto schreef ik een gedicht. Gisteravond hingen onze foto’s en gedichten aan de wanden van het CBK Amsterdam. Zo spannend,…
71% water
Oma vertrok elke keer opnieuw totdat het thuiskomen te beperkt was om vanuit te vertrekken. De leren jas bleef om haar lichaam hangen, de kapstok diende alleen voor mensen die eromheen woonden. Wij verzonken in haar gedachten. Opa gaf de schuld aan de verdeling van de aarde, ze had teveel water om nergens aan te…
Verhuizen heeft geen zin
Hoe dit huis om je heen woontdraait als een liedje in je hoofd. De boekenkast is het enige houvastals het acht uur journaal. Als je slordig kijkt, kijkt ze terugbeweegt ze met je mee totdat zebij je binnen woont. Vandaag heb ik samen met acht andere dichters opgetreden bij de verschillende follies op de buitenplaats van…
Rode muur
Soms wacht je op een teken waarom je voor mij staat door mij heen kunt kijken. Zolang er niets wordt tegengehouden in je vooruitzicht, blijf je staan. Blijf nog even. kijk desnoods langs mij heen, geef randen van wie ik ben slechts een verdwijnpunt, waarna we elkaar weer kruizen. Op zondag 14 september treed ik op…
Third Culture Kid
Hier zou het einde van de wereld kunnen zijn. Zo ben ik vaker doorgelopen op plekken waar ik mijn enkels kon verzwikken. De meeste mensen wachten bij de oever. Ik neem hun niets kwalijk, zo sta ik liever achter de groep dan erin. Ik zie een vader zijn kind uit het water halenvoordat hij de…