Het wissen van woorden was eenvoudiger met inktwissers, tenzij je het papier tegen het licht hield dan kon je zien wat er geschreven was. Ik spaarde alles wat rond was, vulpenballetjes, alles wat niet terugkeek als ik aan het woord was, mij liet vallen in herhaling zonder dat ik daarbij een lamp nodig had. Sommige…
Alle berichten in Gedichten
Noorderlicht
Zolang het niet regent blijven we buitenmet jassen aan en truien uit een ver verleden,vanaf juni scheren we geen schapen meer. Eenmaal binnen ontdooien we onze baardenmet bier en gerookte vis. Gesprekken krimpen over het noorderlicht. Je moet niet overal zonnestralen doorheen verwachten. Vier gedichten over mijn IJslandse roadtrip staan op Passionate Platform! De prachtige…
Tuinslang
Elke zomer was er iemand die het water in je liet stromen als je nog opgerold was. Je wist nooit wie er zou gaan rennen. Zo rende een vader voor zijn opa langs vijvers, zwembaden en planten, telkens kwam het water overal behalve daar. In dit huis wisten weinig mensen om te gaan met wortels…
Generatie zonder deadline
We keren terug met het eelt achter in de keel, onze adem verpakt in vacuümzakken. Er hangen opscheplepels en schapen in de keuken, weten niet wat we met de rest van het weiland moeten. Groen is een lastige kleur, zei opa, om te vergelijken. We hebben geen tuin, geen balkon, geen buren. Er grenst niets…
Symbiose
Kom binnen, we nemen je jas aan maar hangen hem niet aan de kapstok. Je kunt je voeten vegen, een aantal keer we adviseren vier keer, synchroon. Niet al het vuil zal worden verwijderd tussen het reliëf zal een steentje zich verzetten tegen borstelharen. Kom gerust binnen. We schenken koffie of thee, niet te sterk,…
Lamsstoofschotel
In de keuken snijdt ze rozen uit radijzen, de blaadjes open alsof het altijd zomer is. Ze breekt de lente af door lammetjes te stoven met abrikozen en grootvaders munt. We blijven langer om geuren in onze T-shirts te laten trekken, waar we aan ruiken als het vriest. Ze weet dat de winter mensen binnenhoudt,…
Feest
De tafel kleeft aan mijn handen. Iemand is nuchter naar huis gereden, dat stelt me gerust. Je had langer kunnen blijven, de restjes van het feest met mij kunnen delen. Ik zoek je in de lege wijnflessen, de afspeellijst, de korsten van de camembert. We zijn vergeten om elkaar te leren kennen, ook al worden…
Liefste,
Laten we onze schedels aan de muur hangen in een huis zonder klokken. We hielden niet van wijzers. We wisten beter. Glazen liggen nog gekanteld op de tafel. Waar je elleboog op leunde bij gesprekken langer dan de wijn ons kon dragen. Als we opruimen zijn we verdwenen, zoals in het bos achter smalle bomen,…
Knoop
Op de kaart kruis ik aan waar ik ben geweest. Met welke hand ik eet verraadt waar ik vandaan kom. Je wijst naar het noorden, bouwt huizen van kaneelstokjes. Buiten wachten honden met dunne vachten. We knopen onze huiden aan elkaar vast, doen beloftes, maken alvast rimpels in onze hoofden. Het tweede gedicht van mij dat…
Slaapzak
Dit is de laatste slaapzak die ik voor je koop. Je vraagt hoeveel eenden erin zijn verwerkt. Ik antwoord met synthetische woorden. Warmte is gering, de rits blijft altijd hangen door een stukje pyjama, de binnenvoering of misschien onoplettendheid. Je ritst de slaapzak open, negeert kapotte tandjes, legt hem neer als een tweepersoonsdeken. Dit gedicht…