Oma vertrok elke keer opnieuw totdat het thuiskomen te beperkt was om vanuit te vertrekken. De leren jas bleef om haar lichaam hangen, de kapstok diende alleen voor mensen die eromheen woonden. Wij verzonken in haar gedachten. Opa gaf de schuld aan de verdeling van de aarde, ze had teveel water om nergens aan te leggen.
Eén van mijn gedichten die in Kluger Hans #23 – de ruimte is gepubliceerd. Het literaire weblog Tzum schreef een mooi artikel over deze uitgave #23.