het water strijkt langs ogen
ontluikt regenboogvlies
verbindt kleurloos zicht
en salmiak gedachten
bepalen het zwart in je huid
kameleon op sterk water
drink je kleuren leeg
pas je niet meer aan
daar word je zo moe van
iedereen kijkt
kleur verschiet naast rozen
patroon verbloemt onderhuids
nu houden zure grepen
je in bedwang
alsof je mag stilstaan
in één gedaante
Het gedicht ‘Kameleon op sterk water’ heb ik verwerkt in een illustratie en is gepubliceerd op Hanta.
Last Tweets