Zeepkruid

Wees als zeepkruid mijn kind: winterhard in Siberië,
zacht voor tere stoffen.

Oma verwijdert vlekken ermee uit mijn zeegroene jurk,
drogend aan het wasrek op het balkon. We missen de zon,
ik draag de onderjurk van oma.

Mijn puberteit schemert erdoorheen: begin van borstengroei,
hormonen of ik later moeder word, maar eerst een kleinkind zijn:
de kameleon. Welke kleuren blijven over na aardappelen met ijsbergsla.

Naast mijn jurk, niet droog genoeg om te dragen, opent zich een wereld
met kikkers, flatgebouwen en treinreizen. Ik mag vertrekken
als mijn lichaam niet meer doorschijnt.

Het gedicht ‘Zeepkruid’ kreeg een eervolle vermelding in de wedstrijd ‘Sneeuwwoordje en de zeven verzen’ van Poemtata. Totaal ontvingen zij 312 inzendingen.

Geïnspireerd op de prachtige tekst ‘Ode aan alle vrouwen waar de wereld geen genoeg van krijgt, letterlijk en figuurlijk’ van Babs Gons maakte ik een illustratie met muurverf, graffiti, behang, ruitjespapier, landkaart, kant en zoveel meer…

Struikelen

Het is niet omdat je veter losraakt je de knoop niet goed hebt ingeschat
uiteindes in een haast of afleiding klakkeloos hebt strakgetrokken

dat je je fietsband te hard hebt opgepompt niet meer in het fietsenrek past
de bus amper vertraagt, mensen missen moet
in een heelal sterren overslaat omdat je minder weet.

Minder mens wil je zijn: kraanvogels vouwen van scripties
eenpersoonsbedden ontbinden van onafhankelijkheid

op een hoogpolig tapijt liggen met een ander natuurrampen analyseren
geen oplossing vinden voor verschuivingen, overstromingen,
het telkens losraken van jezelf op deze aarde.

Kleurenwaaier 82

Kleurenwaaier 82

Oma’s panty aangetrokken: haar benen over mijn benen heen. Het is genoeg om een stamboom over te dragen, zegt zij, er blijft niet veel over van mijn DNA met al die kunstgewrichten. Wat wakker blijft in mij, laat ik liever slapen in jou. Wacht nog even op de avondzon tijdens wintermaanden. Niet het roodoranje maar grijsgeel door een hoge dekkingsgraad van wolken. Terwijl zij haar garnalencocktail bereidt met wodka vis ik de garnalen eruit, schrob de alcohol van lichtroze huiden, kies voor het parasolletje in plaats van een vuurpijl in mijn glas, dat heb ik van opa, die overvloed vond in voorzichtigheid, in de mythologie van barnsteen: het temmen van de zon, van oma die de glazen bijvult tot de lucht nachtblauw is.

1 2 3 … 38  Scroll to top