Soms raak je een moeder kwijt tussen de waslijnen, niet alles houd je vast met een knijper.
Kunsttijdschrift Vlaanderen
Huiswees
Waar zijn de kinderen gebleven
tussen mij in
klampen lakens zich vast aan vocht
vergist een schaakbord zich in rijstkorrels
aan het einde van de straat
branden waxinelichtjes,
bijenwas is geen bindingsmiddel,
zij houden zich vast aan het koord
over zee gespannen dansen zij
naar vaders toe.
Met 12 dichters, die onderweg zijn op de wegen van de poëzie, sta ik in een mini-bloemlezing. Xavier Roelens en Laurens Ham stelden de inhoud van dit themanummer samen. Zij vroegen om mijn bijdrage nadat ze het gedicht ‘Huiswees’ lazen in Deux Ex Machina.
Frontaal #18
Hier heb ik zin in! Aanstaande zondag deel ik het podium met Henk van Straten, Marijn Sikken, Janna Lagerström, Levi Olthof en Aya Sabi tijdens Frontaal #18 in Worm! Superblij ben ik met de uitnodiging van Frontaal om mijn beeldende zinnen en (meestal) zinnige beelden op hun podium te mogen voordragen. Zie je graag tijdens deze frisse, ontspannen en kwalitatief hoogstaande middag!
We zouden opnieuw kunnen beginnen
De helft van de bloemen die je plukt is giftig.
Mensen bouwen atoombommen terwijl
langs de weg onze eindsprint al klaarligt
vanaf de steel trekken wij de aarde uit haar kern
onze handen vuil van al het mens dat in ons weekt
onder aromadichte schedels bewaren wij
streken en gebeden die we met niemand delen
terwijl langzaam onze bloedsomloop stagneert.
We zouden opnieuw kunnen beginnen.
De helft van de bloemen die je plukt is niet giftig.
Vier gedichten staan op Passionate Platform met een prachtige illustratie van Minke Schönthaler.
Enkele reis
Postduiven vliegen alleen naar huis
niet naar een ingevoerde bestemming.
Ik dacht dat duiven verdwaalde wezens waren
emigreerden, daar gezinnen stichtten in elke stad
dat duivenschijt een compliment was:
ons plein staat op de kaart.
Duiven werken continent-overschrijdend
water en land zijn voor hen hetzelfde
de zee ligt weliswaar bovenop maar dat zand zinken kan
kan zelfs de kleinste vorm van rots-slijtage niets aan doen.
En daar is de stad. Daar is het plein. Daar zijn de duiven
die nergens anders naar toe hoeven gaan dan terug.
Mijn duiven zijn eindelijk geland in het literair tijdschrift Liter samen met het essay van mijn Dichter in de Prinsentuin-collega Maarten Buser. Check ook zijn prachtige gedichten!
Last Tweets